Het zou een beetje gek zijn om te veronderstellen dat iemand de uitvinder is geweest van de Pizza. Vast staat wel dat de creatie zijn oorsprong vindt in de gebieden rond de Middellandse zee. Historische documenten (vanaf de 6de eeuw voor Christus) leren ons dat zowel in het oude Egypte en het Perzische rijk als door de Grieken en Romeinen platte broden werden gegeten die grote overeenkomsten vertonen met de Pizza die wij nu kennen. Waar het woord Pizza precies vandaan komt zijn de meningen over verdeeld. Eén van de mogelijkheden zou kunnen zijn dat het afkomstig is uit het Latijn; Picea. Een woord dat door de Romeinen gebruikt werd om het zwart worden van brood in een oven aan te geven.

Pizza en Napels

Eind 18de eeuw was het een goed gebruik voor de minderbedeelden rond Napels om tomaten te gebruiken op hun, met gist bereidde, platte brood en zo werd de Pizza geboren. Het gerecht werd steeds populairder en werd zelfs een toeristische attractie voor de bezoekers van de arme wijken van Napels die de locale specialiteit wilde proberen.

Tot 1830 werd pizza gewoonlijk op straat verkocht. Jonge jongens liepen met koperen cilinders op hun hoofd vol met pizza’s. De cilinders waren voorzien van een dubbele bodem waaronder hete houtskool lag om de pizza’s warm te houden. De naam van de pizzeria stond in het koper gegraveerd. De eerste echte Pizzeria , Antica Pizzeria Port Alba, opende haar deuren in Napels in 1830 en bakt tot op de dag van vandaag nog steeds pizza’s op dezelfde locatie en op dezelfde manier.

De Napolitaner neemt Pizza namelijk heel serieus. Puristen,
zoals de pizzabakkers van de beroemde pizzeria “Da Michelle” gesticht in 1870, zijn van mening dat er slechts 2 soorten pizza bestaan; de Marinara en de Margherita. Een andere variant kun je er dus ook niet bestellen.

De Marinara is de oudste en wordt bereid met tomaat, oregano, knoflook, extra virgin olijfolie en basilicum. In tegenstelling tot wat veel mensen denken dankt de pizza haar naam niet aan het gegeven dat er zeevruchten op liggen (want dat is dus niet het geval !!) maar omdat het gerecht populair was bij de vissers die terugkwamen van zee.

Pizzaiolo (pizzachef) Raffaele Esposito bakte in 1889 : 3 verschillende pizza’s ter ere van het bezoek van Koning Umberto en Koningin Margherita. De koningin gaf de voorkeur aan de versie die de Italiaanse kleuren in zich had. Het groen van de basilicum, het wit van de Mozzarella en het rood van de tomaat. Hoewel de uitbaters van Pizzeria , Antica Pizzeria Port Alba beweerden dat de variant al lang bestond kreeg de pizza de naam van de Koningin: Margherita.

Associazione Verace Pizza Napoletana

De “Associazone Verace Pizza Napoletana” vrij vertaald “de enige echte Napolitaanse Pizza vereniging” werd opgericht in 1984 en erkent alleen de Marinara en de Margherita. Zij hebben zeer strikte regels opgesteld aangaande de bereidingswijze van de 2 varianten om zich Authentiek Napolitaanse Pizza te mogen noemen.

Eén van de regels is dat de deze gebakken moet worden in een houtgestookte oven bij een temperatuur van 485 graden binnen een tijdsbestek van 60 tot 90 seconden. De bodem mag niet groter zijn dan 35 cm in diameter en het centrum van de bodem niet dikker dan 3,5 mm.

Veel beroemde pizzeria’s in het oude centrum van Napels gebruiken zelfs alleen de “San Marzano” tomaten die groeien op de hellingen van de Vesuvius en natuurlijk alleen de Mozzarella afkomstig van de waterbuffel. (hoewel mozzarella van koemelk ook wordt toegestaan). Deze regels worden overigens streng gecontroleerd door een “Pizza Politie”.

Een Pizzabodem in Napels is doorgaans zacht en buigzaam terwijl de Romeinen de voorkeur geven aan dunne krokante bodems.